اندر احوالات سرویسازیشن صورت

وقتی برای خودت هدف ترسیم کرده باشی، حاظری هر قیمتی برای رسیدن به آن هدف بپردازی هرقیمتی.

همیشه فوتبالیست‌هایی که به عنوان دیوار دفاعی جلوی توپ می‌ایستند برایم عجیب بوده اند. می‌دانند که قرار است یک توپ به سمت‏شان شلیک شود. می‌دانند احتمال اینکه یک توب به صورتشان یا هر جای دیگر بدنشان بخورد زیاد است. می‌دانند که اگر احیاناً این توپ با قدرت به چشمشان یا جاهای دیگر حساس بدنشان بخورد هر اتفاقی می‌تواند بیفتد. واگر بازیکن پشت توپ کارلس بود که چه بدتر.
ولی با اینکه همه‌ی این‌هارا می‌دانند جلوی توپ می‌ایستند و حتی (و این حتی برایم خیلی خیلی عجیب است) به سمت توپ می‌پرند. باور میکنی؟ خودشان را به سمت توپ پرتاب می‌کنند.
چرا؟!
چون برای خودشان هدف ترسیم کرده اند. و هدفشان این‌که این توپ نباید از این خط رد شود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این که سهل است و حتی یک مثال بچگانه است و حتی حتی یک مثال احمقانه. یادمان نرفته است که حسین فهمیده. یادمان نرفته است که شهید اشمر یادمان نرفته است که امام حسین؟؟!!؟؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

چطور است برای خودمان هدف ترسیم کنیم؟
موافقی؟